Eerste dagen in Peru, zand, kustwoestijn en duinen

We zijn nu 3 dagen in Peru, maar het voelt al als veel langer, we zijn in een andere wereld aangekomen. Lima hebben we in 1 dag gezien, een stad met contrasten: een hypermodern winkelcentrum gebouwd in de klif langs de zee, en in downtown zie je naast oude gebouwen, veel winkeltjes in een soort langgerekte garages. Een binnenstad die niet zo groot is, maar wel een eigen sfeer heeft. Gisteren zijn we met de bus van de hoofdstad Lima naar Paracas gereden, een moderne luxe bus waar je ruim 4 uur naar buiten kunt kijken. De weg volgt de kust, regelmatig zie je even de hoge golven van de zee. Wat vooral opvalt is de desolate sfeer, veel vuil en vooral zand en restanten van de aardbeving uit 2007. Ook in Lima was dat her en der nog zichtbaar. Goed ogende gebouwen en dan daarachter af en toe leegstaande panden. Het deed mij wel een beetje denken aan mijn trip naar Nieuw Zeeland, de omgeving van Christchurch, daar werd ik ook wat somber van. Maar onderweg langs de kustweg ook regelmatig een omheind gebied met moderne villa's, langgerekte tenten waar kippetjes worden gefokt, haast geen beplanting, maar wel een goed geasfalteerde weg. Peru is in ontwikkeling, en in de dorpjes langs de kust moet nog veel gebeuren. 
Verrassing in Paracas, een zalige vislunch aan de boulevard, met uitzicht op fraai gekleurde mooie vissersbootjes. Paracas is weer aardig opgebouwd en toont vrij "toeristisch", zeker op de boulevard. Ons hotel had een fijn terras met uitzicht op de zee. Dit gebied trekt sowieso al mensen, vanaf hier kun je met een open boot de Ballastes islands bezoeken. We hebben hier vandaag vele vogels, enkele zeeleeuwen en ook enkele pinguïns gezien. Met (toevallig een Nederlandse gids) Lars hebben we gisteren het National Park Paracas verkend. Ook zand, woestijnachtig, maar nu zonder bebouwing, alleen een museum over het gebied. Regelmatig even uit de auto om de kleuren van het zand en de aangrenzende baai te aanschouwen. Een prachtig gebied. Bij de foto's zijn wat plaatjes opgenomen. 
En vandaag zijn we aangekomen in Huacachina, een oase temidden van de woestijn en omgeven door hoge zandduinen. Nu dacht ik bij oases in de woestijn altijd aan wat bijzondere plekken, maar hier zijn de zandduinen verworden tot een soort pretpark met strandbuggy's. Prachtige zandduinen, die je dus met een buggytour kunt zien. En ondertussen gaat die buggy natuurlijke wel als een soort rollercoaster door het zand, een aparte belevenis. Maar de zandduinen zijn heel mooi. Morgen gaan we met de bus verder naar Nazca, een gebied dat bekend staat om de Nazca lijnen en we gaan dan ook iets stijgen, naar ongeveer 400 meter hoogte.