Avontuur op de Larestrail, het alternatief voor de Incatrail

14 juli 2015 - Ollantaytambo, Peru

De Larestrail in de Laresvalley was heel mooi, maar was toch een behoorlijke avontuur, met mooie uitzichten en Machu Picchu als beloning in het vooruitzicht. Na Puno zijn we met de toeristenbus naar Cusco gegaan, een bus die af en toe stop om een archeologische vindplaats of kerk te bezoeken, een soort schoolreisje gevoel, dus een prima manier om aan de hoogteziektepillen te wennen. Ik had vooral last van wat tintelende vingers, maar ik voelde mij snel beter. In Cusco een dagje rustig aan gedaan, een gezellige binnenstad, koloniale kerken en lekker eten. Het eten in Peru is over het algemeen vrij goed, en doet vooral denken aan de Europese  keuken. Na Cusco gaan we met een privé excursie de Secret Valley in, dan zie je dat het toerisme in Peru echt nog in ontwikkeling is, bij de ruïnes van Pisac, waar wij al vroeg in de ochtend waren, was het om weg te gaan een grote chaos met grote en kleine bussen. Je kunt dan wel de berg op komen, maar met 2 parkeerbermen en 1 smalle rijbaan, is weer de berg af, een grote vrolijke chaos. Na de ontdekking van Machu Picchu kwamen ze er hier achter dat er in deze omgeving veel te zien is voor toeristen, maar de logistiek om de plekken te bezoeken loopt nog wat achter. Na een zalige lunch in Urabamba zijn we naar de zoutterrassen van Maras geweest, een relatief klein gebied met 5000 veldjes in bruinige en witte tinten, echt prachtig!! De tocht eindigde eind van de dag in Ollantaytambo, vanaf hier gaat onze Lares trail starten. Best wel spannend, gaat het lukken? Hoe is de kou? Hoe gaat het met mijn conditie? De start de volgende dag is in ieder geval heel relaxed, eerst 3,5 uur rijden naar het dorp Lares en een bezoek aan de thermale baden, de spieren even soepel maken. We maken hier kennis met onze kok en de horseman. Drie paardjes zullen alle kampeerspullen voor ons gaan vervoeren, we hebben alleen de kleine rugzak met vooral water bij ons. Onze gids Marco leidt ons door de Laresvalley, hij is zelf in dit gebied geboren en vindt het erg leuk om de trail met ons te doen. De Larestrail wordt nu gemiddeld door ongeveer 10 mensen per dag gelopen, heel weinig dus. De Inca trail heeft een maximum van 500 mensen en is altijd volgeboekt. Door de Valley zijn meerdere trails, wij doen niet de makkelijkste, maar ook niet de meest zware. De eerste middag komen we nog langs verschillende gehuchtjes, en lopen we door de natuur. Na bijna 4 uur lopen stoppen we bij het huis van de horseman, de zon is inmiddels weg en het wordt al snel koud. We eten lekker in een bijgebouwtje van het huis, en ons tentje staat op het erf. Plassen en poepen, ach, dan kan wel vlak bij de tent. Als je in de nacht je warme slaapzak uitkruipt zie je een prachtige sterrenhemel. Vroeg slapen, want de tweede dag is een zware dag. Om half 6 worden we met warme thee gewekt, dat is wel lekker. Jelle was vannacht niet helemaal fit, misschien toch iets verkeerds gegeten? Om 7 uur gaan we op stap, alles is nog wit van de vorst. Het zou voorlopig koud blijven, maar na een half uur klimmen hebben we het behoorlijk warm en stoppen we de truien in de rugzak. De valley is prachtig, puur natuur, hele mooi uitzichten, blauwe luchten, fris ruikend. Af en toe enkele (wat zijn ze vies) kinderen en wat voorbijkomende paardjes met hun eigenaar.
De klim is pittig, maar het gaat goed en we stijgen gestaag. Er zou een rescuepaardje meegaan, maar die hebben we nog niet gezien. Inmiddels hebben de drie paardjes met de kok en horseman ons ingehaald. Toch na ongeveer 4 uur klimmen, we zitten inmiddels denk ik op ruim 4200 meter, komt de horseman met 1 van de drie paardjes terug. Eigenlijk precies op het moment dat ik steeds moeilijker omhoog kom. Jelle stapt gewoon verder. Het laatste steile steil naar de top doe ik op het paard, wel fijn hoor, zo kom ik boven! Al zit het niet echt fijn, en heb ik later overal spierpijn. Jelle bereikt de top,van 4400 meter helemaal zelf. Een top met een auto overgaan is trouwens toch wel iets heel anders dan het zelf klimmend te doen. Na de top, dalen we een klein stukje af om bij een mooi meer een lekkere lunch te krijgen. Vervolgens nog meer afdalen. Rond 5 uur komen we aan in ons kamp, een omheind voormalig woonerf langs de rivier. Naast onze tent staat warempel een WC tent, een opklaptoilet met een vuilniszak erin. Jelle voelt zich inmiddels weer fit en slaapt goed, ik kan moeilijk in slaap komen, mijn benen zijn door het wandelen en paardrijden behoorlijk rusteloos en gevoelig. Maar dan is het alweer de laatste wandelochtend, via een mooi bos dalen we in ongeveer 3 uur af via vele vele kleine en grote rollende keitjes naar de bewoonde wereld. Na de lunch nemen we afscheid van onze kok en horseman. Ze vragen ons om al onze vrienden uit te nodigen om Peru en Lares te bezoeken. Ik begrijp dat wel, het is echt een bijzondere ervaring, zo'n tocht door de bergen, TOP! En daarna worden we naar de trein gebracht en gaan we naar Aguas Calientes, de startplek voor het bezoek aan Machu Picchu!
 

Foto’s

4 Reacties

  1. Loek homan:
    15 juli 2015
    Wat leuk om jullie avonturen te lezen. Drie jaar geleden trokken wij hier ook rond. Zo beleef je af en toe weer je vakantie op nieuw! Geniet van Machu Pichu en vertrek dus zo vroeg mogelijk uit Aquas Calientes! Dan is het boven nog rustig. Wij hebben die dag nog de Wyna Pichu beklommen, maar die is alleen aan te raden voor mensen die absoluut geen hoogtevrees hebben! Ga genieten!,
    Groeten Loek
  2. Marieke:
    15 juli 2015
    Ha loek, wat leuk. Inmiddels hebben we Machu Piccchu ook bezocht, zonder die berg, ik heb nog spierpijn van de trail en houd eerlijk gezegd niet van hele steile hellingen. Groetjes, Marieke
  3. Rob:
    15 juli 2015
    Ook wij hebben het deja vu gevoel bij het lezen van jullie belevenissen , erg leuk , en mijn kiespijn-op-machu picchu-ervaring is nu gedegradeerd tot een reisincident . Hebben jullie al alpaca gegeten ? Doen ! Coca bladeren kauwen werkt goed tegen hoogteziekte en een alternatief is cocabladerenthee. Veel plezier nog. Foka en Rob. Ps souveniertip :een gebreid vingerpoppetje voor in jullie kerstboom. :-)
  4. Marieke:
    15 juli 2015
    Hoi Foka en Rob,
    Ja liters cocatea en snoepjes zijn er al doorheen gegaan! Rn ja, de Alpaca zit in onze buik, evenals de trout die hierverg lekker is.
    Groeten van ons.